Zacznijmy od tego – czym jest indywidualna praktyka lekarska? Zgodnie z obowiązującymi przepisami, lekarze pielęgniarki i fizjoterapeuci mogą wykonywać swój zawód w ramach działalności leczniczej na zasadach określonych w ustawie o działalności leczniczej oraz w przepisach odrębnych, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Działalność lecznicza lekarzy może być przy tym wykonywana w następujących formach:

• jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład lub indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład,
• spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska.
  
  

Indywidualna praktyka lekarska jest to zatem jednoosobowa działalność gospodarcza prowadzona przez lekarza. Od standardowej działalności gospodarczej różni ją jednak to, że stanowi ona tzw. działalność regulowaną, co oznacza, że przed jej rozpoczęciem należy spełnić określone warunki wynikające z powszechnie obowiązujących przepisów oraz uzyskać wpis we właściwym rejestrze działalności rejestrowanych.

Warto dodać, że w świetle obowiązujących przepisów, lekarz wykonujący działalność leczniczą jako indywidualną praktykę lekarską jest obowiązany spełniać następujące warunki:

Po pierwsze, musi posiadać prawo wykonywania zawodu. Po drugie, nie może być:

• zawieszony w prawie wykonywania zawodu ani ograniczony w wykonywaniu określonych czynności medycznych na podstawie przepisów o zawodach lekarza i lekarza dentysty lub przepisów o izbach lekarskich,
• ukarany karą zawieszenia prawa wykonywania zawodu,
• pozbawiony możliwości wykonywania zawodu prawomocnym orzeczeniem środka karnego zakazu wykonywania zawodu albo zawieszony w wykonywaniu zawodu zastosowanym środkiem zapobiegawczym;
  
  

Dodatkowo, lekarz musi także:

• dysponować pomieszczeniem odpowiadającym odpowiednim wymaganiom określonym w art. 22 ustawy o działalności leczniczej, w którym będą udzielane świadczenia zdrowotne, wyposażonym w produkty lecznicze, wyroby medyczne, aparaturę i sprzęt medyczny, odpowiednie do rodzaju i zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych
• uzyskać wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
• zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w odpowiednim zakresie określonym w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej.
  
  

Przechodząc bezpośrednio do kwestii założenia indywidualnej praktyki lekarskiej, lekarz w pierwszej kolejności powinien złożyć wniosek o wpis jednoosobowej działalności gospodarczej do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Wniosek rejestracyjny można złożyć internetowo, za pośrednictwem portalu biznes.gov.pl, do czego potrzebny jest podpis zaufany lub podpis elektroniczny. Można to również zrobić w wersji papierowej w swoim urzędzie gminy lub miasta. 

We wniosku należy wskazać nazwę działalności lekarza, która powinna zawierać określenie „praktyka lekarska” oraz imię i nazwisko lekarza. Trzeba podać również przedmiot prowadzonej działalności tzw. kody PKD.

Do głównych kodów związanych z działalnością lekarską należą:
86.21.Z – ogólna praktyka lekarska;
86.22.Z – specjalistyczna praktyka lekarska;
86.23.Z – praktyka lekarska dentystyczna;
86.90.Z – pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej 

Kolejno, lekarz powinien złożyć wniosek o wpis do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą. Taki wniosek składa się do okręgowej rady lekarskiej, właściwej dla miejsca wykonywania praktyki zawodowej lekarza.

Wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać następujące dane:

• imię i nazwisko lekarza;
• numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania zawodu lekarza;
• formę działalności leczniczej i zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych
• adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych lub miejsca przyjmowania wezwań i przechowywania dokumentacji medycznej, w przypadku wykonywania praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania;
• numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
• adres do korespondencji.

Lekarz będzie mógł rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej w formie indywidualnej praktyki lekarskiej po uzyskaniu wpisu do ww. rejestru. Wpis powinien nastąpić zasadniczo w ciągu 30 dni od dnia wpływu wniosku.

Od wskazanej zasady istnieje jednak wyjątek. Jeżeli bowiem organ prowadzący rejestr nie dokona wpisu praktyki lekarza do rejestru w terminie 30 dni od dnia wpływu wniosku o wpis do rejestru wraz z oświadczeniem, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 40 dni, lekarz będzie mógł rozpocząć prowadzenie działalności po uprzednim zawiadomieniu o tym na piśmie organu, który nie dokonał wpisu. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał lekarza do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji ww. 30 dniowy termin, ten biegnie od dnia wpływu uzupełnieniowego wniosku o wpis.

Wpis do rejestru podlega opłacie wynoszącej w przypadku lekarza 2% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wpis do rejestru. W 2023 r. opłata ta wyniesie ok. 139 zł.

Po rozpatrzeniu wniosku lekarza, powinien on otrzymać potwierdzenie wpisu w postaci zaświadczenia, które wystawiane jest w formie elektronicznej oraz nie wymaga podpisu, ani pieczęci.