Upoważnienie i pełnomocnictwo to terminy które mówiąc potocznie bywają traktowane jako synonimy. W Kodeksie cywilnym nie znajdziemy jednak pierwszego z nich - mowa jest w nim jedynie o pełnomocnictwie. Jaka jest zatem różnica między tymi dwoma pojęciami? Obecny porządek prawny pozwala, aby w imieniu zainteresowanego występowała osoba trzecia, na przykład członek rodziny lub pełnomocnik. Do podejmowania określonych czynności np. pobranie pieniędzy, występowanie w sądzie lub przed urzędami, potrzebne jest pełnomocnictwo. To właśnie ono stanowi podstawę działania w imieniu drugiej osoby. W języku potocznym funkcjonuje także pojęcie "upoważnienia" kogoś do określonych czynności. Kodeks cywilny posługuje się jedynie pierwszym z wymienionych terminów, rozumiejąc pełnomocnictwo jako działanie przez inną osobę polegające na tym, że wyrażamy zgodę, aby osoba trzecia dokonywała za nas określonych czynności. Upoważnienie jest zatem pełnomocnictwem.
Prawidłowo udzielone pełnomocnictwo powinno przybrać formę pisemną. Zaleca się, aby zawierało:
1. dane osobowe pełnomocnika oraz mocodawcy – imiona, nazwiska, numery PESEL, ewentualnie numery dowodów osobistych oraz adresy;
2. wyraźny tytuł – tj. „Pełnomocnictwo”;
3. zapis konkretnego zakresu udzielanego osobie trzeciej pozwolenia na podejmowanie czynności lub decyzji – powinno się określić wyraźnie cel udzielenia pełnomocnictwa;
4. czytelny podpis mocodawcy;
5. miejscowość i datę sporządzenia dokumentu oraz, jeśli pełnomocnictwo ma czasowy charakter, termin obowiązywania oświadczenia woli.
Z pełnomocnictw korzystają nie tylko osoby prywatne, ale przede wszystkim przedsiębiorstwa i instytucje.
W przypadku firmy, która podejmuje działania na mocy udzielonego pełnomocnictwa, możemy poprosić jej pracownika o okazanie dokumentu uprawniającego do podjęcia konkretnych działań. Dzięki temu, zyskujemy pewność, że podejmujemy współpracę z właściwym podmiotem.